کد مطلب:227789 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:288
القاب امام
لقب مشهور آن بزرگوار، رضا و كنیه اش ابوالحسن و نام مباركش علی است، اما القاب دیگری نیز در كتاب های معتبر آمده است؛ مانند: صابر، فاضل، رضی، وفی، قرة عین المؤمنین، سلطان السلاطین، شمس الشموس، غریب الغربا، غوث اللهفان، امام الرئوف، عالم آل محمد، ضامن آهو، قبله ی هفتم، امام هشتم، سراج الله، نورالهدی، مكیدة الملحدین، كفو الملك، كافی الخلق، رب السریر، رب التدبیر، صدیق و...، كه از این همه تعدادی را انتخاب و درباره ی آن توضیحاتی می آوریم.
صابر و فاضل: حلم و صبر و دانش ایشان، صفحات تابناك تاریخ اسلام را روشن نموده و گویی بردباری، شعار امام، و فضل و فضیلت، آثار آن حضرت بوده است.
وفی و قرة عین المؤمنین: وفای به عهد و پیمان، از صفات برجسته ی مؤمنین است و این اوصاف به معنی واقعی كلمه در آن حضرت آشكار
[ صفحه 22]
و روشنی چشم مؤمنین بود.
شمس الشموس: پیشوایان دین به ستاره و ماه و خورشید تشبیه شده اند. در دعای ندبه آمده: كجایند خورشیدهای تابنده و ماه های نور بخشنده و ستارگان درخشنده؟ در عصر امام رضا علیه السلام خورشید وجود او درخشیدن گرفته و پرتو جمالش همه را حیران نموده بود.
زمین به خاك درت از ره پریشانی
نهد به هر صباح و مساء آفتاب پیشانی
غریب الغرباء و ضامن غریبان: شاید به دلیل این كه امام علیه السلام از جد و پدران و وطن خویش دور افتاده اند، این لقب به ایشان داده شده است؛ زیرا فرزندان و پدران بزرگوارش، در مدینه و یا نزدیك مدینه گرد هم آمده اند، اما این خورشید همیشه فروزان به تنهایی نور می بخشند و آسمان ایران اسلامی، مفتخر به وجود منور ایشان است.
غوث اللهفان (فریادرس بیچارگان): امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند بیرون می آورد از فرزندم موسی، دادرس و فریادرس این امت را و دانش و نور فهم و حكم ایشان را و بهترین فرزندی است كه حفظ می كند خداوند به واسطه ی او خون ها را و اصلاح می نماید جنگ ها را و التیام می بخشد شكستگی ها را؛ به او می پوشد برهنه ها را، سیر می كند گرسنه ها را و ایمن می سازد ترسناكان را؛ و به واسطه ی او نازل می كند باران رحمتش را. آری؛ فرمانبری كنند از او بندگان، و بزرگی و آقایی
[ صفحه 23]
یابند به او قبیله ها و افرادی از مردم. [1] .
امام الرئوف: پیشوای مهربان است. در زیارت جوادیه آمده است: سلام بر آن امام مهربان؛ آن چنان امامی كه برانگیخت سوگ و اندوه جدش حسین علیه السلام را به «ریان بن شبیب» فرمودند: روز جدم حسین علیه السلام چشم های خانواده ی ما را مجروح كرد، اشك های چشم ما را جاری كرد و اندوه را به ارث تا روز رستاخیز به ما داد.
عالم آل محمد صلی الله علیه و آله: تمام ائمه، وارث علم پیامبر اسلام و دارای علوم اولین و آخرین هستند، ولی این كه در آن میان، عالم آل محمد صلی الله علیه و آله حضرت رضا علیه السلام است، شاید از این نظر بوده كه امام علیه السلام اشاعه ی علم نمودند و فرصتی برای آن بزرگوار پیش آمد كه توانستند حقایقی را برملا سازند و حجت های اهل باطل را درهم شكنند و برج و باروی دانشمندان گمراه را درهم كوبند.
صابر و فاضل: حلم و صبر و دانش ایشان، صفحات تابناك تاریخ اسلام را روشن نموده و گویی بردباری، شعار امام، و فضل و فضیلت، آثار آن حضرت بوده است.
وفی و قرة عین المؤمنین: وفای به عهد و پیمان، از صفات برجسته ی مؤمنین است و این اوصاف به معنی واقعی كلمه در آن حضرت آشكار
[ صفحه 22]
و روشنی چشم مؤمنین بود.
شمس الشموس: پیشوایان دین به ستاره و ماه و خورشید تشبیه شده اند. در دعای ندبه آمده: كجایند خورشیدهای تابنده و ماه های نور بخشنده و ستارگان درخشنده؟ در عصر امام رضا علیه السلام خورشید وجود او درخشیدن گرفته و پرتو جمالش همه را حیران نموده بود.
زمین به خاك درت از ره پریشانی
نهد به هر صباح و مساء آفتاب پیشانی
غریب الغرباء و ضامن غریبان: شاید به دلیل این كه امام علیه السلام از جد و پدران و وطن خویش دور افتاده اند، این لقب به ایشان داده شده است؛ زیرا فرزندان و پدران بزرگوارش، در مدینه و یا نزدیك مدینه گرد هم آمده اند، اما این خورشید همیشه فروزان به تنهایی نور می بخشند و آسمان ایران اسلامی، مفتخر به وجود منور ایشان است.
غوث اللهفان (فریادرس بیچارگان): امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند بیرون می آورد از فرزندم موسی، دادرس و فریادرس این امت را و دانش و نور فهم و حكم ایشان را و بهترین فرزندی است كه حفظ می كند خداوند به واسطه ی او خون ها را و اصلاح می نماید جنگ ها را و التیام می بخشد شكستگی ها را؛ به او می پوشد برهنه ها را، سیر می كند گرسنه ها را و ایمن می سازد ترسناكان را؛ و به واسطه ی او نازل می كند باران رحمتش را. آری؛ فرمانبری كنند از او بندگان، و بزرگی و آقایی
[ صفحه 23]
یابند به او قبیله ها و افرادی از مردم. [1] .
امام الرئوف: پیشوای مهربان است. در زیارت جوادیه آمده است: سلام بر آن امام مهربان؛ آن چنان امامی كه برانگیخت سوگ و اندوه جدش حسین علیه السلام را به «ریان بن شبیب» فرمودند: روز جدم حسین علیه السلام چشم های خانواده ی ما را مجروح كرد، اشك های چشم ما را جاری كرد و اندوه را به ارث تا روز رستاخیز به ما داد.
عالم آل محمد صلی الله علیه و آله: تمام ائمه، وارث علم پیامبر اسلام و دارای علوم اولین و آخرین هستند، ولی این كه در آن میان، عالم آل محمد صلی الله علیه و آله حضرت رضا علیه السلام است، شاید از این نظر بوده كه امام علیه السلام اشاعه ی علم نمودند و فرصتی برای آن بزرگوار پیش آمد كه توانستند حقایقی را برملا سازند و حجت های اهل باطل را درهم شكنند و برج و باروی دانشمندان گمراه را درهم كوبند.
[1] زندگاني امام هشتم، ص 36.